De meeste van jullie kennen mij als een eigengereide spontane dame met geen blad voor de mond.
Andere kennen mij van vroeger als een naïef onzeker meisje wat iedereen naar de zin wilde maken.

Daartussen zit een proces.

Een proces van durven en vooral willen zijn wie jij écht bent, zonder goedkeuring van anderen nodig te hebben.
Een proces van omgaan met narcisme in je naaste omgeving, keuzes maken en grenzen stellen.
Een proces van keihard op je bek gaan, scherven rapen en weer opstaan.
Een proces van liefde vinden bij jezelf en vertrouwen krijgen om er te mogen zijn, precies om wie jij bent.
Momenteel is het proces van loslaten actief, loslaten van hetgeen je niet meer dient.

Groot onderhoud, schoon schip maken.

Dat kunnen personen zijn maar ook situaties. Personen uit een ver verleden maar ook personen dichtbij.
Actuele situaties of situaties uit het verleden.
Waar een deur dichtgaat, gaat er ook 1 open.
Mooi om te zien dat het ook écht zo werkt.
Uiteindelijk komt óf blijft datgeen wat het best bij jou past.

Al jaren ben ik mezelf ervan bewust dat bepaalde zaken niet voor niks op je pad komen. Ik geloof dan ook niet in 'toeval'.

Als je op zulke momenten bij jezelf de diepte induikt, kom je erachter wat het je wil zeggen. Je moet het enkel wel onder ogen durven komen. Ook dát is een proces.
Veel mensen hebben de neiging defensief of zelfs gemeen en onredelijk te worden op het moment je 'iets' aanraakt waar ze niet naar willen kijken.
Je kunt als negatief bestempeld worden en je krijgt een vloedgolf van kortzichtige teksten naar je hoofd.
Ik had hier in 1e instantie ontzettend veel moeite mee. Je bedoelt het immers goed, het komt uit een goed hart en tóch gaat het helemaal scheef.
Er wordt hier dan vaak ook totaal geen ruimte gegeven voor een evenwichtige conversatie.
Ik stopte ontzettend veel energie in het uitleggen en blootleggen van die zogenaamde onderste steen.

Alles met de hoop op gerechtigheid.

Inmiddels heb ik die hoop opgegeven.
Het leven is niet eerlijk, het is er veel te vaak pijnlijk en eenzaam. Het heeft me al ontzettend veel tranen gekost.
Ik ben hierdoor de diamanten gaan zien tussen de stenen... en besloten te gaan doen wat mij gelukkig maakt. Te koesteren wat voor mij waardevol is.
Je leeft voor jezelf. Niet voor een ander.
Je komt alleen en je gaat alleen.

Er zullen altijd mensen om je heen blijven die jou beter denken te kennen dan jijzelf, die beter weten wat zogenaamd goed voor jou is dan jijzelf.
Ik heb al aan mezelf bewezen dat ik dat heel goed zelf wel weet, tot grote frustratie en ongenoegen van mensen om mij heen.
Er is dan ook een uitdrukking die zegt: " dat waar jij je het meeste aan stoort bij een ander, zegt iets over jezelf."
Probeer maar eens.

Ik doe veelal mijn best om in elk mens het mooie te zien.

Ik zie jou, zie jij mij ook?