...Al zolang ik mijzelf kan heugen, liep ik achter mijzelf aan.
Deed maar wat anderen deden om erbij te horen.
Kopieërde hier en daar een rake tekst en vervolgde maar gewoon slingerdewijs mijn pad.
Niet wetende waarheen...

Waar was ik eigenlijk mee bezig?

Wie was ik eigenlijk? Wie wilde ik zijn? Mijn moeder vond mij als puber al te dik, ze schetste mij een negatief beeld dat ik op mijn veel te zware oma zou gaan lijken.
Dit kwam wel binnen dus ging ik hals over kop lijnen! Zonder begeleiding of enige kennis. (pluk nog steeds de vruchten van alle roofbouw.)
Nog was het niet goed genoeg.& vond een ander weer dat ik er juist slechter uitzag...

Wanneer is het wél goed genoeg?

Relatie na relatie mislukte..

Uitgaan met vrienden, ik reed wel. Ik regelde wel, ik zorgde wel...
Hier werd vakkundig misbruik van gemaakt maar ik nam het voor lief want nu hoorde ik erbij. Af en toe ging het knellen maar dan deed ik een stapje links, stapje rechts maar uiteindelijk bleek het wéér niet goed!
Thuis was mij ingeprent: JE ZAL HET ER ZELF WEL NAAR GEMAAKT HEBBEN.
Er was een vastgeroeste overtuiging dat IK maar beter mijn best moest doen.

BOTS, opeens was jij daar.. je duwde mij een spiegel voor mijn neus!

SMOORVERLIEFD
op jouw attitude..... ZELFLIEFDE !!!

"Ik kan je maken en breken" zei hij dan.

Dit zette mij aan het denken!!!
Wie ik toen was? Ik wist het niet...
Ik wilde enkel maar houvast, uitzicht en erkenning.
Het liefst mijn hele leven al uitgestippeld op een a4tje.

En toen ging MIJN bal rollen... de diepte in!

Ik leerde mijzelf kennen, en hoe.
Harde moeizame lessen. Veel tranen, heel veel tranen heeft het mij gekost maar ik kan je vertellen... Het was het allemaal waard!

Welkom spiritualiteit...

Ik ging mij vasthouden aan de 'toevalligheden' die mij overkwamen. Het leek mij iets te vertellen. Ik durfde erop te gaan vertrouwen en ben gaan voelen ipv te denken.
Mijn zelfvertrouwen groeide en ik durfde steeds meer in mijzelf te geloven.

Zelf ben ik opgegroeid met ouders die niet van zichzelf hielden. Ze wisten gewoon niet hoe. Ik weet nu dat ik hun spiritueel gezien, heb uitgekozen om mijzelf deze les te geven.
De verbinding met mijzelf te vinden!

De mensen die mij niet meer passen hebben inmiddels plaats gemaakt voor een ontzettend mooi netwerk van gelijkgestemden! En het mooiste van allemaal is dat ik op mijn beurt nu mensen help. Bewust maar ook heel vaak onbewust.
Het geeft mij voldoening.

Dit is mijn purpose in life!

Ik hou van tevreden en gelukkige mensen die hun kern durven zien en bereid zijn aanpassingen te doen waar nodig.

Intense dankbaarheid voor het avontuur wat mij heeft gevonden om mijzelf het grootste kado ooit te doen..
MIJN ZELFLIEFDE.

Het is mijn missie om iedereen handvatten te geven om ook verbinding te durven maken met zichzelf. Jouw echte ware zelf.
Zónder vastgeroeste overtuigingen die jij jezelf in de loop van de jaren hebt wijs gemaakt of hebt laten maken.
Ik geef je graag wat tools en inzichten om jou jouw pad te kunnen en durven laten volgen.

Wat is jouw purpose in life?